การจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมสมรรถนะทางวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Phakphoom Neamboon* and Kornkanok Lertdechapat
รับบทความ: 17 มกราคม 2567; แก้ไขบทความ: 14 เมษายน 2567; ยอมรับตีพิมพ์: 23 เมษายน 2567; ตีพิมพ์ออนไลน์: 19 พฤษภาคม 2567
บทคัดย่อ
วิกฤตการณ์ด้านสิ่งแวดล้อมเป็นปัญหาสำคัญที่ส่งผลกระทบต่อการดำรงชีวิตของมนุษย์และระบบโลก แนวโน้มการส่งเสริมให้บุคคลดำเนินการเพื่อประโยชน์ต่อสิ่งแวดล้อมจึงปรากฏผ่านการกำหนดสมรรถนะทางวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมเป็นส่วนหนึ่งของความฉลาดรู้ด้านวิทยาศาสตร์ เพื่อให้สามารถรับมือกับวิกฤตการณ์ดังกล่าวได้ อย่างไรก็ตามความรู้ด้านการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมสมรรถนะทางวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมยังไม่ได้รับการศึกษาและนำเสนอโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ ผู้เขียนจึงได้นำเสนอมุมมองการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาสมรรถนะทางวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมจากการศึกษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมศึกษา 4 มุมมอง ได้แก่ การกำหนดวัตถุประสงค์การเรียนรู้ ให้ครอบคลุมการพัฒนาผู้เรียนในทุกด้าน โดยให้ความสำคัญกับการปฏิบัติเพื่อเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อม การกำหนดเนื้อหาสาระเกี่ยวข้องกับประเด็นสิ่งแวดล้อม และให้ความสำคัญกับปัญหาสิ่งแวดล้อมในระดับท้องถิ่นเพื่อสร้างการเชื่อมโยงที่มีความหมายกับชีวิตจริง การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ให้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลางของกระบวนการแก้ปัญหาโดยใช้สมรรถนะทางวิทยาศาสตร์และอัตลักษณ์ทางวิทยาศาสตร์ ส่งเสริมการผสานความร่วมมือกับผู้อื่นเพื่อเอื้อต่อการบรรลุผลลัพธ์ในการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อม และการวัดและประเมินผลสมรรถนะทางวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมผ่านการประเมินสมรรถนะทางวิทยาศาสตร์และอัตลักษณ์ทางวิทยาศาสตร์ของผู้เรียน โดยดำเนินการอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ทราบประสิทธิภาพและประสิทธิผลของการจัดการเรียนรู้และสามารถให้ข้อมูลป้อนกลับเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ของผู้เรียนได้
คำสำคัญ: บุคคลที่ฉลาดรู้ด้านสิ่งแวดล้อม วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม สมรรถนะทางวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม
Abstract
Environmental crises are important problems that affect human life and the global system. The tendency to encourage individuals to take action to benefit the environment appears through the designation of environmental science competency as part of scientific literacy. To be able to cope with the crisis, however, knowledge about learning management that promotes environmental science competency has not been studied and presented using empirical evidence. The authors therefore present perspectives on learning management to develop environmental science competency from a study of documents and research related to environmental education from four perspectives: setting learning objectives; covering student development in all aspects by giving importance to practices for environmental change; determination of content related to environmental issues; and focusing on local environmental issues to create meaningful connections to real life. Learning activities are organized to enhance the students’ center of the problem–solving process by using science competency and science identity. The collaboration with others is facilitated to promote the achievement of environmental change. The measurement and evaluation of environmental science competency are completed through assessment of students’ science competency and science identity. The process has continuously worked to understand the efficiency and effectiveness of learning management and be able to provide feedback to promote students’ learning.
Keywords: Environmentally literate person, Environmental science, Environmental science competencies
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
References
Ardoin, N. M., Bowers, A. W., and Gaillard, E. (2020). Environmental education outcomes for conservation: A systematic review. Biological Conservation 241: 108224.
Ardoin, N. M., Bowers, A. W., and Gaillard, E. (2023). A systematic mixed studies review of civic engagement outcomes in environmental education. Environmental Education Research 29(1): 1–26.
Ardoin, N. M., Bowers, A. W., Kannan, A., and O'Connor, K. (2022). Positive youth development outcomes and environmental education: A review of research. International Journal of Adolescence and Youth 27(1): 475–492.
Ardoin, N. M., Bowers, A. W., Roth, N. W., and Holthuis, N. (2018). Environmental education and K–12 student outcomes: A review and analysis of research. The Journal of Environmental Education 49(1): 1–17.
Bowers, A. W., and Creamer, E. G. (2021). A grounded theory systematic review of environmental education for secondary students in the United States. International Research in Geographical and Environmental Education 30(3): 184–201.
Brulle, R. J. (2010). From environmental campaigns to advancing the public dialog: Environmental communication for civic engagement. Environmental Communication 4(1): 82–98.
Centre for SDG Research and Support. (2022). Basic Information about the SDGs. Retrieved from https://www.sdgmove.com/intro-to-sdgs, November 25, 2023. (in Thai)
Clark, C. R., Heimlich, J. E., Ardoin, N. M., and Braus, J. (2020). Using a Delphi study to clarify the landscape and core outcomes in environmental education. Environmental Education Research 26(3): 381–399.
Hollweg, K. S., Taylor, J. R., Bybee, R. W., Marcinkowski, T. J., McBeth, W. C., and Zoido, P. (2011). Developing a Framework for Assessing Environmental Literacy. Washington, DC: North American Association for Environmental Education.
Husamah, H., Suwono, H., Nur, H., and Dharmawan, A. (2022). Action competencies for sustainability and its implications to environmental education for prospective science teachers: A systematic literature review. Eurasia Journal of Mathematics, Science and Technology Education 18(8): 1–22.
Kaya, V. H., and Elster, D. (2019). A critical consideration of environmental literacy: Concepts, contexts, and competencies. Sustainability 11(6): 1–20.
Ketsing, J. (2023). Guidelines for organizing learning to cultivate environmental change agent. In Ketsing, J. (Ed.), Environmental Education for Cultivating Change Agent (pp. 92–99). Bangkok: Charansanitwong. (in Thai)
Ketsing, J., Ketchanok, S., and Channakorn, S. (2023). Action competence for environment: New perspective of learning outcome in environmental education. Journal of Education, Prince of Songkla University, Pattani Campus 34(1): 1–19. (in Thai)
Kyburz–Graber, R. (2019). 50 years of environmental research from a European perspective. The Journal of Environmental Education 50(4–6): 378–385.
Marcinkowski, T., and Reid, A. (2019). Reviews of research on the attitude–behavior relationship and their implications for future environmental education research. Environmental Education Research 25(4): 459–471.
Masalimova, A. R., Krokhina, J. A., Sokolova, N. L., Melnik, M. V., Kutepova, O. S., and Duran, M. (2023). Trends in environmental education: A systematic review. Eurasia Journal of Mathematics, Science and Technology Education 19(2): 1–8.
McBride, B. B., Brewer, C. A., Berkowitz, A. R., and Borrie, W. T. (2013). Environmental literacy, ecological literacy, ecoliteracy: What do we mean and how did we get here? Ecosphere 4(5): 1–20.
Niemiec, R. M., McCaffrey, S., and Jones, M. S. (2020). Clarifying the degree and type of public good collective action problem posed by natural resource management challenges. Ecology and Society 25(1): 30.
North American Association for Environmental Education (NAAEE). (2011). Environmental Literacy Framework. Retrieved from https://naaee.org/about/ee/environmental-literacy-framework, November 15, 2023.
Potter, G. (2009). Environmental education for the 21st century: Where do we go now? The Journal of Environmental Education 41(1): 22–33.
San Diego County Office of Education. (2023). Environmental Literacy in CA. Retrieved from https://ngssqa.sdcoe.net/Environmental-Literacy/Environmental-Literacy-in-CA, November 15, 2023.
Spitzer, W., and Fraser, J. (2020). Advancing community science literacy. Journal of Museum Education 45(1): 5–15.
Taba, H. (1962). Curriculum Development: Theory and Practice. New York: Harcourt, Brace & World.
The Organisation for Economic Co–operation and Development (OECD). (2013). PISA 2012 Results: What Makes Schools Successful? Resources, Policies and Practices (Volume IV). Paris: OECD.
The Organisation for Economic Co–operation and Development (OECD). (2022). Are Students Ready to Take on Environmental Challenges? Paris: OECD.
The Organisation for Economic Co–operation and Development (OECD). (2023a). PISA 2025 Science Framework. Retrieved from https://pisa-framework.oecd.org/science-2025, November 25, 2023.
The Organisation for Economic Co–operation and Development (OECD). (2023b). PISA 2025 Science Framework (Second Draft). Retrieved from https://pisa-framework.oecd. org/science-2025/assets/docs/PISA_2025_ Science_Framework.pdf, November 25, 2023.
The United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO). (1975). The Belgrade Charter: A Global Framework for Environmental Education. Retrieved from https://www.eusteps.eu/wp-content/uploads/2020/12/Belgrade-Charter.pdf, April 12, 2024.
The United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO). (1978). Intergovernmental Conference on En-vironmental Education, Tbilisi, USSR, 14–26 October 1977: Final Report. Retrieved from https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000032763, April 12, 2024.
Thomas, R. E. W., Teel, T., Bruyere, B., and Laurence, S. (2019). Metrics and outcomes of conservation education: A quarter century of lessons learned. Environmental Education Research 25(2): 172–192.
White, P. J., Ardoin, N. M., Eames, C., and Monroe, M. C. (2023). Agency in the Anthropocene. Retrieved from https://doi.org/doi:https://doi.org/10.1787/8d3b6cfa-en, November 15, 2023.